بعضی روزها دلم برای جداشدن از خودم تنگ می شه . دلم می خواد کس دیگه ای باشم . بعضی وقتها دلم می خواد زودتر آقا ظهور کنه . خیلی وقتها با خودم می گم یعنی تا بیاد من زنده می مونم ؟
چقدر از روز و شب ما به ذک ظهور می گذره . چقدر از درد دلهای ما برای ظهورش واقعی و بدون ریاست ؟
تا کی باید روزها و شب ها رو بی خودی طی کنیم ؟وقتی دنیایی هستیم دعاهای ما برای ظهور جواب می ده ؟
دلتنگی هاییی که می شه با حضرت ولی عصر ( عج ) در میون گذاشت ،چرا خیلی از ماها با بیگانه ها درمیون می زاریم .
قروبن غروبهای چمکران که دل آدم هم آرامش می گیره و هم دلتنگ می شه ...
شاید این جمعه بیاید ،شاید ...
برای اولین پستم یک شعر از شعرای خودمو می زارم ...
تو را من با زبان بی زبانی دوست می دارم
و شاید مثل یک دلدار جانی دوست می دارم
نگاهم کن نگاهت را که در من خانه دارد
برای لحظه های همزبانی دوست می دارم
وجودت را وجود بی وجودم سخت محتاج است
و همسان خدایی آسمانی دوست می دارم
تو را در خلوتی پنهان تر از آواز باران
به دور از چشم نااهلان نهانی دوست می دارم
تو را ای یوسف پنهان ز سالی سخت طولانی
برای انتظاری جاودانی دوست می دارم .
نوشته شده توسط:
خانه
مدیریت
پست الکترونیک
شناسنامه
RSS
Atom
:: کل بازدیدها ::
39961
:: بازدیدهای امروز ::
0
:: بازدیدهای دیروز ::
9
:: درباره من ::
:: لینک به وبلاگ ::
:: دوستان من (لینک) ::
عاشق آسمونی
همه چیز...
تحلیل وبررسی مسائل سیاسی
سکوت دل دانشجو
مرکز کار آفرینی فریادرس
:: لوگوی دوستان من ::
:: خبرنامه ::
:: موسیقی وبلاگ::
